Sveštenik pod zaštitom

Ministar vera Srbije Milan Radulović nesumnjivo je u pravu kad kaže da je više od decenije "Srbija jedina država u Evropi koja nema zakon o slobodi vere, crkvama, verskim zajednicama i udruženjima", te da se ta pravna i civilizacijska praznina mora popuniti. Radulovićevo ministarstvo je u tu svrhu pripremilo Prednacrt zakona koji je nedavno pušten u javnu raspravu, a prvi plod te debate jeste preciziranje posebne zaštite sveštenih lica. Početni predlog da sva sveštena lica (a ne samo velikodostojnici) uživaju imunitet identičan poslaničkom, dopunjen je formulacijom da imunitet štiti samo za eventualno zlodelo počinjeno tokom bogoslužbe, još tačnije u provovedi i ispovedi. Ministarstvo još predlaže da sveštenicima koji služe u nerazvijenim i ugroženim područjima sa malo vernika država isplaćuje minimalnu zaradu. Troškovi socijalnog osiguranja sveštenstva iznosili bi 0,1 odsto budžeta.

Hiljaditi deo budžeta za 2004. iznosi ravno 329,325.866 dinara.

Imunitet za sva sveštena lica i i minimalac za ugrožene sveštenike u ekumenskim krugovima dočekani su sa vidnim odobravanjem. Građanska javnost, osobito njen deo koji verska uverenja drži privatnom stvari svakog pojedinca, a na crkvu gleda kao i na svako drugo udruženje građana koje se ne finasira iz državnih prihoda, smatra da su predložene odredbe o imunitetu, blago rečeno, pozitivna diskriminacija.

Pitanje je, dalje, šta to svešteno lice tokom propovedi može reći a da izmakne kazni? Može li, blagodareći propovednici, zvati na pogrom "neverujućih" ili "inovernih", drugih nacija i rasa, gej-populacije, preljubnica, svih kolektiva i pojedinaca koji izmiču strogim kanonima? Kada je o tajnosti ispovedi reč, ona je naložena ekumenskim pravilima i nijedno se svešteno lice koje želi to da ostane neće o nju ogrešiti.

I pored naglašenog ministarskog upozorenja da su kritike na Prednacrt "komunističke", moguća su još mnoga poređenja koja ne opravdavaju poseban tretman sveštenika. Uostalom teško je verovati da i verske vlasti, pa i sam ministar, nastoje da popunjavanje jedne civilizacijske praznine pretvore u anticivilizacijsku promociju orvelovskih načela o jednakima i jednakijima.