Globalna moć i lokalni mrak

Tolerantni deo Evrope nije oduševljen potezom danskih, a zatim i nekih drugih zapadnih žurnalista, koji su objavljivanjem Muhamedovih karikatura izazvali revolt širom muslimanskog sveta. Sa više strana čule su se ocene da baš i nije mudro, u ime slobode mišljenja i umetničkog stvaranja, ići đonom na tabue drugih kultura i naroda.

Ovu vrstu kritičnosti prema zapadnoj medijskoj provokaciji na račun Istoka posebno imaju oni koji su svesni da je struktura moći unutar globalizovanog sveta inače takva da su regioni van severnoatlantskog - a to će reći zapadnohrišćanskog kruga, u inferiornom položaju. Konkretno, muslimanska društva sigurno ne mogu biti zadovoljna delom globalnog kolača koji je njima pripao. Da ova vrsta frustriranosti ima veza sa međunarodnim terorizmom - već je opšte mesto svih analiza globalnih međunarodnih odnosa. Provokacije moćnijeg i bogatijeg Zapada, poput ovih sa spornim karikaturama, na siromašnom Orijentu samo povećavaju osećaj nezadovoljstva aktuelnim ustrojstvom sveta.

Do ove tačke može se govoriti o nedostatku mudrosti i odgovornosti onih koji su se upustili u opasnu igru začikavanja sa islamskim dogmama, a onda počinje priča o odgovoru uvređenog muslimanskog Istoka. U talasu protesta zbog vređanja Muhameda najglasniji su islamski ekstremisti čije vizije sveta ni u kom slučaju nisu pravičnije i humanije od onih koje nameću zapadni finansijski oligarsi. Šta reći o orijentalnom moćniku koji može da ponudi 100 kilograma zlata potencijalnom ubici zlog karikaturiste? Kakva je to raspodela bogatstva unutar tradicionalnog muslimanskog društva kad neko na ovakav način može da gazduje raspoloživim resursima? Koju moć ima onaj ko može javno da ponudi ovakav posao?

Balkan ima iskustva sa sličnom vrstom lokalnih mračnjaka koji su preko leđa naroda krenuli u rat protiv nepravednog međunarodnog poretka. Julovski nadriintelektualci, na primer, su u ponečemu kopirali retoriku jednog Noama Čomskog što je, kod manipulaciji podložnih tipova, moglo proizvesti zabludu da je reč o političkom pokretu kojem je stalo do više slobode i humanosti nego što ga nudi vladajući neoliberalni koncept ekonomije i društva. Kasnije je svima postalo jasno da su se borci protiv svetskih nepravdi, zapravo beskrupulozno borili za vlastite pozicije i interese, ne hajući mnogo za patnje i stradanja onih koje su huškali protiv svetskih moćnika.
Siromašni, inferiorni Istok mora sa drugačijim predvodnicima krenuti u trku sa bogatim i ponekad oholim Zapadom, ako želi da ubedi ostatak sveta da i u muslimanskoj političkoj i civilizacijskoj platformi ima autentičnih vrednosti koje bi mogle naći mesta u opštečovečanskoj riznici.