Priznanje Srbima za veliku pobedu

Posle obilaska spomenika srpskim kraljevima Petru i Aleksandru Karađorđeviću i francuskom generalu Franšu d' Epereu u Parizu i srpskom vojničkom groblju u Tieju kraj francuske prestonice, komemorativne svečanosti posvećene stradanju u Prvom svetskom ratu nastavljene su ispred Trijumfalne kapije.

Počasna straža

Oko zaštitnog znaka francuske prestonice u počasnom stroju više desetina pripadnika nacionalne garde, državni zvaničnici, diplomatski kor i brojni gosti. Na centralnom delu, tačno ispod kapije, na svakih desetak minuta smenjuje se počasna straža. Pored gotovo nepomičnih gardista, veterani iz Drugog svetskog rata, zvanice.

Ispod veličanstvenog zdanja reljefi i štitovi podsećaju na pobede i velike bitke Napoleona Bonaparte. Na 50 metara širokoj i 45 metara visokoj kapiji dominira reljef Marseljeza, okrenut ka Jelisejskim poljima. Uz brojne predstavnike savezničkih zemalja, sa zastavom Srbije, u prvom redu stoji i Nenad Jurišić, mladi član Društva za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije do 1918. godine.ž

Nekoliko trenutaka kasnije, predsednik Francuske Žak Širak u otvorenom vojnom džipu pravi počasni krug oko Trijumfalne kapije i pozdravlja sve prisutne. Potom laganim korakom prilazi večnom plamenu, odaje poštu i polaže venac, a zatim se upisuje u knjigu utisaka i pozdravlja sa starim ratnicima i gostima.

Na počasnoj tribini, naspram centralnog mesta, poklonici srpskih ratnika i članovi Društva za negovanje tradicija - predsednik Dragoljub Jurišić, sekretar Rade Jakovljević, članovi Uprave Dragana Jurišić, Rada Mijatović, Miloje Šćekić, Dragan Ranđelović, Ljubiša Mančić, predstavnica Vlade Srbije Gordana Dmitrović - Anđelić.

Primirje koje je označilo kraj Prvom svetskom ratu potpisano je 11. novembra 1918. godine u Retondu. Rat je odneo 1,5 miliona žrtava, uglavnom mladih.

Godinu dana kasnije, poslanici francuskog parlamenta prihvatili su ideju koja je potekla još 1916. godine od predstavnika Asocijacije "Memorijal Istočnog fronta 1915 - 1918. godine" da se ostaci jednog od francuskih vojnika poginulih na bojnom polju sahrane ispod Trijumfalne kapije. Osam tela boraca izabranih sa različitih delova fronta prebačeno je u tvrđavu na Verdenu, poprištu najkrvavije bitka u Prvom svetskom ratu.

Vojnik Ogist Tin, sin jednog od boraca nestalih tokom rata, označio je jedno od tela, postavljajući buket cveća na njega. Posle opela u Panteonu, telo je položeno 11. novembra 1920. godine u jednu od sala ispod Trijumfalne kapije, a januara naredne godine posmrtni ostaci neznanog junaka sahranjeni su u centru kapije, okrenuti ka Jelisejskim poljima. Tri godine kasnije predloženo je da se zapali plamen sećanja - večna vatra na grob neznanom junaku. Jedanaestog novembra 1923. godine ministar odbrane Andre Mažino prvi put je upalio vatru i od tada plamen nikada nije ugašen!

Znak prijateljstva

U smiraj dana, ponovo okupljanje, na ceremoniji "oživljavanja plamena". Počasna kolona od više stotina pripadnika zemalja pobednica Prvog rata sa zastavama, predvođena nacionalnom gardom, uputila se sa Jelisejskih polja prema kapiji. Odmah za vojnom jedinicom delegacija Srba. U ime Društva, jedini venac je položio je Dragoljub Jurišić, što se tumači kao veliki znak prijateljstva i priznanje za srpski doprinos velikoj pobedi u Prvom svetskom ratu.