Simić, Tadić i Zarić krivi za progon u Bosanskom Šamcu

Bosanski Srbi Blagoje Simić, bivši predsednik ratnog Predsedništva u Bosanskom Šamcu, Miroslav Tadić, bivši predsednik Komisije za razmenu i član Kriznog štaba i Simo Zarić, nekadašnji osnivač jedinice Teritorijalne odbrane i šef "nacionalnog DB-a" u Šamcu proglašeni su krivim za progon na rasnoj, verskoj i političkoj osnovi, kao zločin protiv čovečnosti. Presudom sudskog veća, kojim je predsedavala sudija iz Zambije Florans Mumba, Simić je osuđen na 17 godina zatvora, Tadić na osam a Zarić na šest. Optuženima će u ukupno trajanje kazne biti uračunato i vreme koje su do sada proveli u pritvoru: Blagoju Simiću 949 dana, Miroslavu Tadiću 1568 dana i Simi Zariću 1558 dana. Tužilaštvo i odbrana imaju rok od trideset dana da ulože žalbu na presudu.

Sudsko veće ocenilo je da je doktor Blagoje Simić, kao prvi čovek opštine Šamac u periodu sukoba (april 1992-decembar 1993), svesno i aktivno učestvovao u takozvanom "zajedničkom zločinačkom poduhvatu", čiji je cilj bio proterivanje nesrpskog stanovništva sa prostora koju je rukovodstvo bosanskih Srba smatralo nacionalnom teritorijom. Kampanja progona u Šamcu podrazumevala je nezakonita hapšenja i držanje Muslimana i Hrvata u pritvorima u nehumanim uslovima, prisilni rad i organizovano premeštanje stanovništva. Sudije su presudile da Miroslav Tadić i Simo Zarić nisu bili aktivni učesnici "zajedničkog zločinačkog poduhvata" ali da su ga podržavali i pomagali.

Član tročlanog sudskog veća, sudija iz Finske Johan Lindholm nije se složio sa presudom izrečenom trojici. Po njegovom, izdvojenom misljenju, koje je saopštio u sudnici, kazne koje je izreklo sudsko veće jesu preteške. Sudija Lindholm smatra da je Simića trebalo osuditi na sedam godina zatvora, a da je Tadića i Zarića trebalo osloboditi svih optužbi. Poznavaoci prakse Haškog tribunala primećuju da je reč o dosad neviđenom razmimoilaženju članova sudskog veća.

Sudsko veće odbacilo je navode optužnice u kojima Tužilaštvo događaje  u Bosanskom Šamcu opisuje kao međunarodni sukob. U presudi sudskog veća napisano je, međutim, da su u zločinima nad nesrpskim civilima u Bosanskom Šamcu učestvovali i pripadnici paravojnih jedinica iz Srbije.

Inače, slučaj Šamac bio je u Tribunalu poznat kao "suđenje za etničko čišćenje". U optužnici je navedeno da je na dan početka sukoba, 17. aprila 1992. u Šamcu živelo 33,000 ljudi, kao i da su više od polovine 17,000 činili Muslimani. Optužnica navodi da je pri kraju rata, u maju 1995. godine broj ne-Srba sveden na manje od 300. Na prvobitnoj optužnici za zločine u Bosanskom Šamcu, koja je podignuta u julu 1995. godine, osim pomenute trojice nalazili su se i Milan Simić, tadašnji predsednik Izvršnog odbora skupštine grada, Stevan Todorović, bivši šef policije i Slobodan Miljković zvani Lugar, rodom iz Kragujevca, komandant paravojne formacije "Sivi vukovi". Milan Simić priznao je u dogovoru sa Tužilaštvom krivicu za mučenje kao zločin protiv čovečnosti, a Todorović je priznao progon, takođe nakon dogovora sa Tužilaštvom. Simić je osuđen na pet a Todorović na deset godina zatvora i već se nalaze na izdržavanju kazne. Slobodan Miljković ubije je 1998. godine u jednom obračunu u Kragujevcu.